Monday, June 27, 2011

Ano ang feeling ng umiyak sa jeep?

Eh di nakakahiya. First time kong umiyak sa jeep. Nataon pang may sipon ako ngayon kaya tinititigan talaga ako ng katabi ko at katapat sa jeep kapag napapasinghot ako. Nakakahiya nagtakip ako ng mukha habang binabasa yung mga text ng mga kaibigan ko sa akin. Iniisip siguro ng mga kasakay ko sa jeep nakipag-break ako sa boyfriend ko kaso hindi naman yun ang dahilan (dahil wala naman ho akong boyfriend. please lang sana yun nalang naging dahilan hahah). Well ang dahilan ay ang di ko pagpasa sa demo ko. Naboblog ko naman dito na nag-ttraining ako as English teacher at yung last step para ma on-board ako or sa madaling salita yung matanggap ako sa trabaho ay sumemplang yung demo ko ayon sa mga evaluator naming Koreana.
Basta, mukha akong ewan sa bus mula Ortigas hanggang Cubao nakatulala lang ako, iniisip na sana magawan pa ng paraan kasi last step na daw yun baka mai-apela pa (I’m keeping my hopes up, still keeping it up). Pagdating sa jeep okay naman na ako nung bigla lang may nagtanong kelan start ng work ko, tumulo talaga luha ko. Tapos nagtext na ako sa pocky, nagreply sila at ayun na naluha na ako sa jeep lalo nung nagtext si Liam, naiyak talaga ako habang nasa biyahe.
Masakit? Oo naman, pangalawang beses na kasi ito at sobrang hinahanda ko na ang sarili ko sa magiging trabaho ko kasi yung company na mismo nagsabi na ma-oon-board ako this week (talking about false reassurance..err..:|) ayun so ready na ako yung demo na lang talaga kanina, buut ayun finail nila ako. Una ang comment nila is I speak too fast so I practiced and I managed to speak slowly while maintaining my accent. My trainer is listening as I do the class kaya laking taka talaga nila na finail ako. Ngayon, kahit sinasabi ng ilan na better luck next time, may iba pa ring opportunities para sa akin, yes I believe maraming opportunities but I don’t want to be hypocrite by saying na okay ako coz I’m not okay and the only thing that can make me okay is the revision of their decision. Pinagdarasal ko pa din na sana magawan nila ng paraan.

No comments:

Post a Comment